باور كن ، صدامو باور كن
صدایی كه تلخ و خسته ست
باور كن ، قلبمو باور كن
قلبی كه كوهه اما شكسته ست
شكسته ست

باور كن ، دستامو باور كن
كه ساقهء نوازشه

باور كن ، چشم منو باور كن
كه یك قصیده خواهشه

وسوسهء عاشق شدن
التهاب لحظه هامه
حسرت فریاد كردنه
اسم كسی با صدامه

اسم تو هر اسمی كه هست
مثل غزل چه عاشقانه ست
پر وسوسه مثل سفر
مثل غربت صادقانه ست

باور كن اسممو باور كن
من فصل بارون برگم
مطرود باغ و گل و شبنم
درختم درخت خشكی
تو دست تگرگم

باور كن همیشه باور كن
كه من به عشق صادقم
باور كن حرف منو باور كن
كه من همیشه عاشقم

مژده بده! مژده بده! یار پسندید مرا

سایه ی او گشتم و او برد به خورشید مرا

جان بلا دیده منم، گریه ی خندیده منم

یار پسندیده منم، یار پسندید مرا

کعبه منم، قبله منم، سوی من آرید نماز

کان صنم قبله نما خم شد و بوسید مرا

پرتو دیدار خوشش تافته در دیده ی من

آینه در آینه شد دیدمش و دید مرا

آینه خورشید شود پیش رخ روشن او

تا به نظر خواه و ببین ک آینه تابید مرا

گوهر گم بوده نگر تافته بر فرق فلک

گوهری خوب نظر آمد و سنجید مرا

نور چو فواره زند بوسه بر این باره زند

رشک سلیمان نگر و هیبت جمشید مرا

چون سر زلفش نکشم سر ز هوای رخ او

باش که صد صبح دمد زین شب امید مرا

پرتو بی کیف منم جان رها کرده تنم

شهادت مظلومانه باب الحوائج موسی ابن جعفر علیه السلام را به آقا صاحب الزمان و ولی نعمتمون

امام رضا علیه السلام و تمام شیعیان تسلیت عرض می کنم.

** مـهـدی(عج) بـیـا در گـوشـه زنـدان نظر کن **
                                             

    ** بــا دیـــده گــریــان عــیــادت از پـــدر کــن **

   ** بر گو به زهراء(س) مادرت، سرت سلامت **
                                            

     ** دیــدار مــوســی(ع) و تــو در روز قـیـامـت **

ما دو تا ماهي بوديم
توي درياي کبود
خالي از اشکاي شور
از غم بود و نبود
پولکامون رنگارنگ
روزامون خوبو قشنگ
آسمونمون يکي
خونمون يه قلوه سنگ

خنده مون موجارو تا ابرا ميبرد
وقتي دلگير بودم اون غصه مي خورد
توراي ماهيگيرا وا نميشد
عاشقي تو دريا تنها نميشد
خوابمون مثل صدف
پر مرواريد نور
پر شد اين قصه ما
توي درياهاي دور

هميشه توک ميزديم
به حباباي درشت
تا که مرغ ماهي خوار
اومدو جفتمو کشت
دلش آتيش بگيره
دل اون خونه خراب
ديگه نوبت منه
سايه اش افتاده رو آب

بعد ما نوبت جفتاي ديگست
روز مرگ زشت دلهاي ديگست
اي خدا کاري نکن يادش بره
که يه ماهي اين پايين منتظره
نمي خوام تنها باشم
ماهيه دريا باشم
دوست دارم که بعد از اين
توي قصه ها باشم
نمي خوام تنها باشم
ماهيه دريا باشم
دوست دارم که بعد از اين
توي قصه ها باشم

گاه یک سنجاقک

به تو دل میبندد

و تو هر روز سحر

می نشینی لب حوض

تا بیاید از راه

از خم پیچك نیلوفرها...

روی موهای سرت بنشیند

یا كه از قطره آب كف دستت بخورد

گاه یك سنجاقك

همه معنی یك زندگی است...
 

آمدی جانم به قربانت ولی حالا چرا
بی وفا حالا كه من افتاده ام از پاچرا
 نوشدارویی و
بعد از مرگ سهراب آمدی
سنگدل  این
زودتر میخواستی حالا چرا
عمر مارا مهلت امروز و فردای تو نیست
من كه يك امروز مهمان توام فردا چرا
نازنينا ما به ناز تو
جوانی داده ايم
ديگر اكنون با جوانان
ناز كن با ما چرا
وه كه با اين عمر های كوته بی اعتبار
اينهمه غافل شدن از چون منی شيدا چرا
آسمان چون جمع مشتاقان پريشان مي كند
 در شگفتم من
نمی پاشد ز هم دنيا چرا
شهريارا بي حبيب خود نمی كردی سفر
راه عشق است اين يكی بي مونس و تنها چرا
 

نه میشه باورت کنم نه میشه از تو رد بشم

نه میشه خوب من بشی نه میشه باتو بد بشم

نه دل دارم که بشکنی نه جون دارم فدات کنم

نه پای موندن منی نه میتونم رهات

کنم

نه میتونه تو خلوتش دلم صدا کنه تورو

نه میتونم بگم بمون نه میتونم بگم برو

کجا برم که عطر تو نپیچه توی لحظه هام

قصه مو از کجا بگم که پا نگیری تو صدام...
 

تازه عادت کرده بودم
که توو تنهایی بمونم
ولی وقتی تو رو دیدم
دیگه گفتم نمیتونم

تازه عادت کرده بودم
که باشم تنهای تنها
تا که دیدمت دلم گفت
تویی اون عشق توو رویا

تازه عادت کرده بودم